อิธ ภิกฺขเว : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 3 / 3

ภิกษุทั้งหลาย อายตนะนั้นมีอยู่ ดิน น้ำ ไฟ ลม อากาสานัญจายตนะ วิญญาณัญจา ยตนะ อากิญจัญญายตนะ เนวสัญญานาสัญญายตนะ โลกนี้โลกหน้า ดวงจันทร์และ ดวงอาทิตย์ทั้งสองย่อมไม่มีในอายตนะนั้น ภิกษุทั้งหลายเราไม่กล่

เนื้อหาตรงนี้พูดถึงอายตนะที่มีอยู่ในสภาพต่างๆ เช่น ดิน น้ำ ไฟ ลม และการไม่เกิดขึ้นของสถานะต่างๆ สิ่งเหล่านี้ไม่สามารถมาใช้อ้างอิงเมื่อพูดถึงนิพพาน ผู้ที่รู้แจ้งด้วยตนเองสามารถหลุดพ้นจากสุขและทุกข์ได้

เครื่องร้อยรัดทั้งปวง (โยคุกเขม) ย่อมรู้สึกตนว่าได้ประสบภาวะใหม่ ชีวิตใหม่ อยู่ในโลกใหม่อันเรืองรอง ด้วยปัญญา ได้พบความจริงว่า โลกใหม่นี้ดีกว่า สะอาดกว่า มีความสุขกว่าโลกเก่าเป็นอันมาก 2. ความดำริในคว

เนื้อหานี้อธิบายถึงแนวทางในการดำรงชีวิตที่ปราศจากความพยาบาทและการเบียดเบียน ผู้อ่านจะได้รับรู้ถึงความหมายของความไม่พยาบาทและโทษของมัน รวมถึงคุณค่าที่เกิดจากการไม่เบียดเบียน ซึ่งสร้างความสงบสุขในจิตใจ

แปลว่า “ภิกษุทั้งหลาย สัมมาวาจาเป็นไฉน ภิกษุทั้งหลาย การเว้นการพูดเท็จ เว้นการพูดส่อเสียด เว้นจากการพูดคำหยาบ เว้นจากการพูดเพ้อเจ้อ นี้เรียกว่า สัมมาวาจา เหตุไฉนจึงทรงสอนให้เว้นทุจริต คือ การพูดไม่ดี

ในบทนี้กล่าวถึงหลักธรรมของสัมมาวาจาและสัมมากัมมันตะซึ่งเป็นการดำรงชีวิตที่ถูกต้องในพุทธศาสนา สัมมาวาจาประกอบด้วยการงดเว้นการพูดที่ไม่ดี 4 ประการ ส่วนสัมมากัมมันตะเกี่ยวกับการกระทำที่ชอบ และสัมมาอาชีวะ

หลักการแต่งไทยเป็นมคธ ป.ธ.๙ ๓๑๙ ไทยเข้าลักษณะประโยคแบบนั้น ก็จะแต่งไปตามแบบที่มีอยู่ได้เลย สำนวนอย่างนี้ไม่นิยมแต่งรูปประโยคขึ้นมาใหม่ตามที่คิดขึ้นเอง แม้จะ รักษาความไว้ได้ แต่ก็ผิดแบบอยู่ดี ตัวอย่างป

เนื้อหานี้พูดถึงหลักการและแนวทางในการแต่งภาษาไทยให้อยู่ในรูปแบบของมคธ สำหรับผู้ที่สนใจเรียนรู้การแต่งประโยคตามแบบดั้งเดิม โดยมีตัวอย่างประโยคสำหรับต้นเรื่อง คอคาถา และเอตทัคคะ กำหนดรูปแบบให้ผู้ศึกษาได

Bะเพื่อประช สู่เส้นทางนิพพาน ៩៨ พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงสอนให้เราปล่อยวาง ด้วยการ แนะนําไม่ให้ไปยึดมั่นถือมั่นในสิ่งทั้งหลายทั้งปวง ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์ สิ่งของ จะเป็นสิ่งมีชีวิตหรือไม่มีชีวิตก็ตาม เพราะ

พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงสอนให้เราปล่อยวางจากการยึดมั่นในสิ่งทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์ สิ่งของ หรือสิ่งที่ไม่เที่ยง เพราะทุกสิ่งมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา เราต้องเข้าใจว่าทุกสิ่งล้วนเป็นอนิจจัง ทุกข

ธรรมะเพื่อประชา ปัญญา พิชิตปัญหา ២៩២ ปัญหาและอุปสรรคที่เกิดขึ้นในระหว่างการสร้างบารมี เป็นเครื่องวัดกำลังใจและความสามารถของเรา บางปัญหาเรา สามารถแก้ไขได้ บางปัญหาต้องอาศัยเวลา ปัญหาทุกๆ ปัญหา มีไว้ให้

ปัญหาและอุปสรรคมีไว้ให้เราแก้ไข ไม่ได้มีไว้ให้กลุ้ม โดยการใช้ปัญญาและการเจริญภาวนาสามารถช่วยให้ใจสงบและนำไปสู่อายตนนิพพาน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถึงแสง 4 ประการ โดยแสงปัญญาเป็นเลิศ เป็นการแสดงให้เห็นถ

ธรรมะเพื่อประช แก้ปัญหาด้วยปัญญาอันลึกซึ้ง (๑) ๓๕๖ วันเวลาที่ผ่านไปไม่อาจจะเรียกกลับคืนมาได้ เราจะต้อง ใช้วันเวลาที่มีอยู่อย่างจำกัดในโลกมนุษย์นี้ สร้างบารมีกันอย่าง เต็มที่ เพราะว่าเราเหลือเวลาไม่มาก

การใช้เวลาที่มีอยู่ให้คุ้มค่าในการสร้างบารมี เป็นสิ่งสำคัญในชีวิตมนุษย์ เมื่อเวลาผ่านไปไม่สามารถกลับคืนมาได้ เราควรบริหารเวลาให้ดีที่สุด โดยการทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนาอย่างครบถ้วน โอกาสในการสร้างบ

ธรรมะเพื่อประช พระในบ้าน ๕๑๑ การปฏิบัติธรรม คือ การฝึกใจให้หยุดนิ่ง ให้เข้าถึง พระรัตนตรัยภายใน คือพุทธรัตนะ ธรรมรัตนะและสังฆรัตนะ รัตนะทั้ง ๓ นี้ เป็นสรณะที่แท้จริงของชาวพุทธและชาวโลกทั้งหมด เข้าถึงไ

การปฏิบัติธรรมคือการฝึกใจให้หยุดนิ่งและเข้าถึงพระรัตนตรัยภายใน ซึ่งประกอบด้วยพุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ และสังฆรัตนะ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่าสัตบุรุษย่อมมีความกตัญญูกตเวทีเป็นคุณธรรมพื้นฐาน เพื่อก้าวไปสู่อ

ธรรมะเพื่อประชา บุญคุณต้องทดแทน ៨២ ความสุขเป็นสิ่งที่จําเป็นอย่างยิ่ง สําหรับการดำารงชีวิต ของมนุษย์ทุกคน เพราะถ้ากาย และใจของเราไม่มีความสุขแล้ว จะประกอบภารกิจการงานอันใด ก็ยากที่จะประสบความสำเร็จได้

ความสุขเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการดำรงชีวิตของมนุษย์ พระพุทธเจ้าสอนให้เราหมั่นชำระใจให้สะอาด โดยการเจริญภาวนา ทำใจให้หยุดนิ่งในหนทางสายกลาง ซึ่งนำไปสู่ความสุขและมรรคผลนิพพาน ความสำคัญของการฝึกฝนใจเพื่อสร้

ธรรมะ ประชา พระปิณโฑลภารทวาชเถระ (๓) ១៤៨ เราเกิดมาเพื่อสร้างบารมีและทำพระนิพพานให้แจ้ง เส้นทางสายนี้เป็นทางสายเดิม ที่พระพุทธเจ้าทั้งหลาย ได้ผ่าน ไปแล้ว การสร้างบารมีที่เรากำลังทำกันอยู่นี้ ไม่ใช่ของใ

เนื้อหาเกี่ยวกับการสร้างบารมีเพื่อเข้าถึงพระนิพพาน ว่ามนุษย์มีภารกิจในการสร้างบารมีมาตั้งแต่อดีต ซึ่งการสร้างบารมีนี้ถือเป็นการทำลาก่อนที่จะไปสู่การพ้นทุกข์ การศึกษาธรรมะจึงเป็นสิ่งสำคัญในการก้าวไปสู่

สั ต ถุ น ต ร ก ป ๗ วัน ๓๐๔ การไปสู่อายตนนิพพานเปรียบเสมือนการเดินทางไกล จึงจําเป็นต้องมีเสบียงคือบุญ เป็นเครื่องสนับสนุนให้เราได้ สร้างบารมีอย่างสะดวกสบาย พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ ท่านได้สร้าง

การไปสู่อายตนนิพพานเปรียบเสมือนการเดินทางไกล จำเป็นต้องมีเสบียงบุญเพื่อสนับสนุนการสร้างบารมี พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์ได้สร้างบารมีเข้มข้น และตรัสรู้ด้วยบุญเป็นหลักสำคัญ การสร้างบุญถือเป็นโอกาสที่

ธรรมะเพื่อประชาช ตอแห่งวัฏฏะ ១៥៩ การตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรมเป็นทางมาแห่งมหากุศล ยิ่งถ้าเรานำใจมาหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ จนกระทั่ง เข้าถึงพระธรรมกายภายใน เราจะเข้าถึงแหล่งแห่งบุญกุศล ที่แท้จริ

เนื้อหานี้กล่าวถึงความสำคัญของการตั้งใจปฏิบัติธรรมเพื่อเข้าสู่แหล่งบุญกุศลที่แท้จริง โดยเฉพาะการหยุดใจที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 จนเข้าถึงพระธรรมกายภายใน ซึ่งเป็นเส้นทางของชีวิตที่มีคุณค่า การสั่งสมบุญด้

Dsuem ประชาช คิดผิด คิดใหม่ได้ (๔) ๓๔๑ การใช้ชีวิตอยู่ในโลกมนุษย์นี้ จะว่าง่ายก็ง่าย จะว่ายาก ก็ยาก หากผู้ใดฉลาดในการใช้ชีวิต และไม่ประมาทในการ ทำความดี หมั่นทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ทำทุกๆ วัน ไม่ให

การใช้ชีวิตในโลกมนุษย์นั้นง่ายหรือยาก ขึ้นอยู่กับการทำความดี หากเราหมั่นทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนาในทุกวัน เราจะได้รับบุญเป็นกำไรของชีวิต ซึ่งเป็นขุมทรัพย์ที่มีค่ามหาศาล ควรรีบตักตวงบุญ เพราะหากเราเ

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณ์วิเสสกุล (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 167 ปฐวีกสิณนิทเทโส นุโข โส ภิกฺขเว ปุริโส ปริตต์ อคฺคี อุชชาเลตุนุติ ฯ เอว ภนฺเตติ ฯ ๆ เอตฺถ จ ยถาสก์ อาหารวเสน ธมมวิจยสมโพชฌงคาทีน์ ภ

เนื้อหานี้อธิบายถึงการใช้วิธีการภาวนาเพื่อบรรลุถึงความรู้และความเข้าใจในธรรม ตามหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า โดยมีการกล่าวถึงความสำคัญของการใช้โยนิโสมนสิการในการพิจารณาธรรมอย่างลึกซึ้ง รวมไปถึงการเสนอแนวทา

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณวิเสสสุล (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 170 วิสุทธิมคเค สุรูปสมัย โหติ เสยฺยถาปิ ภิกฺขเว ปุริโส มหนฺติ อคฺคิกขันธ์ นิพฺพาเปตกาโม อสฺส โส ตตฺถ อลลาน เจว ติณานิ ปกติเปยย ฯเปฯ ปัส

เนื้อหานี้เน้นการศึกษาวิสุทธิมคฺคและปกรณวิเสสสุล โดยมีการกล่าวถึงการฝึกปฏิบัติทางจิตใจที่เกี่ยวข้องกับการทำสมาธิ และวิธีการเพิ่มพูนความบริสุทธิ์ในจิตใจ ผ่านการมีสติที่ดีและการเรียนรู้ธรรมะที่ถูกต้อง เ

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณ์วิเสสสุล (ทุติโย ภาโค) - หน้าที่ 131 พฺรหฺมวิหารนิทเทโส เอว ภาวิโต โหติ พหุลีกโต ตโต เต ภิกขุ เอว สิกขิตพุฒิ กาเย กายานุปสฺสี วิหริสฺสามีติอาทิ วตฺวา ยโต โข เต ภิกขุ

เนื้อหานี้พูดถึงการพัฒนาจิตใจในทางธรรม โดยเฉพาะการฝึกฝนเมตตาและสมาธิผ่านการวิสูติมรรค อธิบายถึงพระธรรมในด้านเมตตาและอุเบกขา รวมถึงการบรรลุธรรมที่เกี่ยวข้องกับจิตวิญญาณ คำสอนนี้ช่วยให้พระภิกษุและผู้ปฏิ

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณวิเสสกุล (ทุติโย ภาโค) - หน้าที่ 276 วิสุทธิมคเค วตฺตพฺพ์ ฯ สเจ โส ปรินิพพุโต โหติ ปรินิพพุตมญจฏฐาน คนฺตฺวา ยาว สิวฏฐิก คนฺตฺวาปี ขมาเปตพพ์ ฯ เอว์ กต เนว สคฺคาวรณ์ น ม

บทความนี้สำรวจแนวความคิดในวิสุทธิมคฺคสฺสที่เกี่ยวข้องกับมิจฉาทิฏฐิ โดยเน้นไปที่การปฏิบัติและการอย่างเข้าใจซึ่งวิจารณ์ถึงการเห็นที่ไม่ถูกต้องและผลกระทบที่เกิดขึ้นในการดำเนินชีวิต ในการศึกษานี้ เราจะเห็

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณวิเสสสฺว (ตติโย ภาโค) - หน้าที่ 116 วิสุทธิมคฺเค ชรามรณนฺติ อิติ โข ปเนติ วุตต์ ชาติปจฺจยา นุโข ภิกฺขเว ชรามรณ์ โน วา กา วา เอตฺถ โหติ ชาติปจฺจยา ภนฺเต ชรามรณ์ เอว์ โน

ในเนื้อหานี้กล่าวถึงวิสุทธิมรรคและหลักการของการเกิดของตัณหาที่เกี่ยวข้องกับชีวิตมนุษย์ โดยอธิบายถึงความสัมพันธ์ระหว่างชรามรณและชาติปัจจยาที่กำหนดให้คนเกิดและตาย ซึ่งอาจเป็นผลจากการกระทำและสังขารที่เป็

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณวิเสสสฺว (ตติโย ภาโค) - หน้าที่ 119 ปญฺญาภูมินิทฺเทโส อิติ โข ภิกฺขเว อวิชชูปนิสา สงฺขารา สงฺขารุปนิส วิญญาณนฺติ อาทิ ฯ ตถา อุปาทานิเยสุ ภิกฺขเว ธมฺเมสุ อาสาทานุปสฺสิโ

เนื้อหาที่นำเสนอในหน้าที่ 119 ของหนังสือ "วิสุทธิมคฺคสฺส" กล่าวถึงอวิชชาและการเชื่อมโยงกับสงฺขารา เพื่ออธิบายผลกระทบทางจิตใจและการปฏิบัติ ซึ่งรวมไปถึงการวิเคราะห์สภาวะแห่งโครงสร้างการเกิดขึ้นของตัณหาแ

ประโยค๘ - วิสุทธิมคฺคสฺส นาม ปกรณืวิเสสสฺว (ตติโย ภาโค) - หน้าที่ 233 มคฺคามคฺคญาณทสฺสนวิสุทฺธินิทฺเทโส อนาคตมป์ อตฺธานํ อวิชชาปจฺจยา สงฺขารา อสติ อวิชชาย นตฺถิ สงฺขาราติ สังข์ปิตวา ววฏฐาเน ปญฺญา สมุม

เนื้อหานี้กล่าวถึงวิสุทธิมคฺคและปรัชญาที่เกี่ยวกับอวิชชา สังขารา และความเข้าใจในญาณต่างๆ อธิบายถึงกระบวนการทางจิตใจและการรับรู้บนฐานของพุทธศาสตร์ เช่น ความคิด วิตก และวิจารณ์ โดยใช้แนวคิดที่ต้องการเข้